Σὲ ἀγῶνα δρόμου, γιὰ ἔστω καὶ μερικὴ ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως μέχρι τὴν Κυριακή, ἐπιδίδεται ἡ κυβέρνηση, μετὰ τὴν παταγώδη ἀποτυχία ὅλων κυβιστήσεών της∙ ὁ Ναπολεοντίσκος τρέμει μπροστὰ στὶς ἀποκαλύψεις τῶν διασυνδέσεών του μὲ τοὺς παρακρατικοὺς μηχανισμοὺς κάθε μορφῆς, καὶ ἐπιδιώκει τὸ κλείσιμο τῆς συμφωνιας, καὶ μετὰ βλέπουμε… Τὰ δίδει ὅλα, διότι θεωρεῖται ὡς παράδοση ἄνευ ὅρων, κι ὅ,τι προκύψει∙ στοὺς πολιτικοὺς κύκλους συζητεῖται εὐρύτατα ὅτι ἔχει συναίσθηση ὅτι δὲν ψηφίζεται στὴν Βουλὴ ἡ φοροκαταιγίδα, ἀλλὰ φαίνεται ὅτι τὸν ἀπασσχολεῖ περισσότερο ἡ προσωπική του ἐπιβίωση καὶ ἀναζητάει διέξοδο∙ ἡ λογοδοσία γιὰ τὰ περυσινὰ τῶν τραπεζικῶν ἐλέγχων, τὸ προσφυγικὸ καὶ τὶς τρομοκρατικὲς προεκτάσεις του καὶ τὰ «πόθεν ἔσχες», προβλέπεται χειρότερη ἀπὸ ἐκείνη τῶν δικτατόρων. Τὰ στοιχεῖα τῶν εὐρωπαϊκῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν κρίνονται ὡς καταπέλτης, ἀπὸ ὅσους ἔχουν λάβει καὶ μερικὴ γνώση∙ ὅλοι διερωτῶνται τὸ πῶς τὰ ἐπέτρεψε νόμιμος πρωθυπουργός;