Ἡ Εὐρώπη περνάει πλέον στὴν συστηματικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ προσφυγικοῦ καὶ τὸ Κέντρο Ἀσφαλείας στὸ Ἄμστερνταμ ἔχει τὴν κυρία εὐθύνη γιὰ τὸν συντονισμὸ ὅλων τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν μεταναστῶν∙ ὑποχρεωτικὰ ὅλοι συνεργάζονται, κυρίως οἱ ἑταῖροι τῆς Εὐρωζώνης, ἐνῶ καὶ ἡ ἀριστερὴ κυβέρνησή μας ἑκοῦσα ἄκουσα προσαρμόζεται. Ἡ Εὐρώπη γίνεται πλέον ἑνιαῖο κράτος, διότι μόνο ἡ καθιέρωση μηχανισμῶν ἀσφαλείας τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν μιᾶς περιοχῆς τοὺς παρέχει τὴν πολιτικὴ συνοχὴ γιὰ τὴν ὁμόνοιά τους στὴν καθημερινότητά τους∙ εἶναι μεγάλο τὸ βῆμα καὶ μᾶλλον σημαντικότερο κι ἀπ’ τὸ εὐρώ∙ καλύτερα δὲ συμπληρώνει τὴν αἴσθηση τῆς πολιτικῆς ἑνότητος τοῦ νομίσματος, ἀλλὰ σὲ θέματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς, πέραν τῶν οἰκονομικῶν ἀναγκῶν. Οἱ νεώτερες γενιὲς τῶν Εὐρωπαίων ζοῦν συνθῆκες πολέμου καὶ μάλιστα χειρότερες ἀπὸ ἐκεῖ νες τοῦ θερμοῦ πολέμου, τοὺς σκοτώνουν στὶς πλατεῖες καὶ στοὺς δρόμους∙ ἔτσι δένονται οἱ λαοὶ μεταξύ τους.