Τὸν ρόλο τοῦ κακοῦ ἀναλαμβάνει πάλι τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο, ἀλλὰ πολὺ χειρότερα ἀπὸ ὅ,τι στὸν Ἀντώνη Σαμαρᾶ∙ ἀπαιτεῖ ἀπ’ τὸν Ναπολεοντίσκο νέες περικοπὲς συντάξεων καὶ μισθῶν καὶ πρόσθετες φορολογίες. Ὅσο κι ἂν δικαιολογοῦνται ἀπ’ τὰ δημοσιονομικὰ ἐλλείμματα, γνωρίζει ἄριστα ὅτι αὐτὰ δὲν ἐπιβάλλονται στὴν χώρα∙ φεύγει ὁ Ναπολεοντίσκος καὶ τὰ μέτρα δὲν περνᾶνε. Μᾶλλον ὅμως αὐτὸ ἐπιδιώκουν οἱ δανειστὲς καὶ τὸ λένε μὲ τὸν τρόπο τους, ὅπως ἔχουν συνηθίσει στὴν ἑπταετία τῶν μνημονίων, γνωστὰ αὐτά. Ἡ κυβέρνηση ἀντιδρᾶ μὲ τὸν πιὸ γελοῖο γιὰ τὴν ἴδια τρόπο, ὅτι ἐπιδιώκουν τὴν ἀποπομπή της∙ μὰ ἤδη τὴν ἔχει διώξει ὁ λαός, ὅπως δείχνουν οἱ δημοσκοπήσεις μὲ διψήφιο ἀριθμὸ διαφορᾶς τῆς Νέας Δημοκρατίας, ποὺ σημαίνει ὅτι θὰ διευρυνθεῖ κι ἄλλο, ὡς συνήθως συμβαίνει στὴν χώρα μας. Ὁ πανικὸς συμπληρώνεται μὲ κινήσεις παρακρούσεως, μὲ τὸν ἐκλεκτὸ ἐργολάβο τους προμετωπίδα.