Μετὰ τὴν νίκη τοῦ Θρασυβούλου στὴν Μουνυχία καὶ τὸν θάνατο τοῦ Κριτίου οἱ Ἀθηναῖοι ἔβλεπαν ὅτι ἔρχεται τὸ τέλος τῆς τυραννίας τῶν τριάκοντα. «Μετὰ δὲ ταῦτα συχνῶν ἀφισταμένων πρὸς τοὺς φυγάδας, οἱ περὶ τὸν Θρασύβουλον ἐξαίφνης ἐπέθεντο τοῖς ἐναντίοις, καὶ μάχῃ κρατήσαντες ἐκυρίευσαν τοῦ Πειραιῶς»∙ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ μὲ συχνὲς τὶς προσελεύσεις ἀπὸ τοὺς φυγάδες, οἱ περὶ τὸν Θρασύβουλο αἰφνιδίως ἐπιτέθηκαν στοὺς τυράννους, καὶ ἀφοῦ τοὺς νίκησαν ἐκυρίευσαν τὸν Πειραιᾶ. «Εὐθὺ δὲ πολλοὶ μὲν ἐκ τῆς πόλεως ἐπιθυμοῦντες ἀπαλλαγῆναι τῆς τυραννίδος συνέρρεον εἰς τὸν Πειραιᾶ»∙ ἀμέσως τότε πολλοὶ ἀπ’ τὰς Ἀθήνας ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπ’ τὴν τυραννία συνέρρεαν στὸν Πειραιᾶ. «Πάντες δ’ οἱ κατὰ πόλεις διερριμμένοι φυγάδες ἀκούοντες τὰ προτερήματα τῶν περὶ Θρασύβουλον, ἦκον εἰς Πειραιᾶ»∙ ὅλοι δὲ οἱ διασκορπισμένοι στὶς ἄλλες πόλεις φυγάδες ἀκούοντες τὶς ἐπιτυχίες τοῦ Θρασυβούλου τοὺς ἀκολουθοῦσαν καὶ αὐτοὶ στὸν Πειραιᾶ.