Τὰ πολιτικὰ κίνητρα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στὴν ὑπόθεση τῆς λίστας Λαγκὰρντ ἀποκαλύπτονται ἀπ’ τὸν τόνο τῶν καταγγελιῶν του· ἔτσι, μαζὶ μὲ τὴν ἐπιχειρηματολογία τῆς εὐθύνης τῶν πολιτικῶν προσώπων, προσθέτει ὡς μαϊντανὸ καὶ κατηγορίες κατὰ τῆς Γερμανίας. Γιὰ ὅ,τι συμβαίνει στὴν Ἑλλάδα καὶ περισσότερο γιὰ τὰ σκάνδαλα τῆς τριετίας, ἐπιρρίπτει τὴν πρώτη εὐθύνη στὴν Ἀγκέλα Μέρκελ, κι ἂν περισσέψει κάτι καὶ σὲ ἄλλους· δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι, γιὰ τὴν ὑπόθεση τοῦ ἐγκλείστου  τραπεζίτου δὲν ἔχει ἀναφέρει λέξη σὲ καμμία δημόσια παρέμβασή του, καὶ οἱ λαλίστατοι ἐκπρόσωποί του κάνουν τὸν Γερμανό. Ἡ σύγκριση τῶν δύο ἀποκαλύπτει τὶς βαθύτερες πολιτικὲς δεσμεύσεις τοῦ Ναπολεοντίσκου. Φοβᾶται ἀναφορὰ στὰ ἀτλαντικὰ κέντρα ἐξαρτήσεώς του.