Ἡ ἑνιαία τραπεζικὴ ἀγορὰ μᾶλλον συμφωνεῖται στὸ Εὐρωσυμβούλιο, καθὼς οἱ Βρεταννοὶ αἴρουν τὶς ἀντιρρήσεις τους, διότι βλέπουν τὴν ἀποφασιστικότητα τῆς Εὐρωζώνης γιὰ τὴν ἐφαρμογή της καὶ μόνο στοὺς Δεκαεπτά· τὸ Λονδίνο φοβᾶται ὅτι, θὰ ἀπομονωθεῖ ἀκόμη περισσότερο ἡ ἀγορά του καὶ θὰ καταλήξει ἕνα μικρὸ Χρηματιστήριο, καθὼς ὅλα τὰ κεφάλαια σπεύδουν πλέον στὴν Φραγκφούρτη καὶ στὰ χρηματιστήρια τῆς Εὐρωζώνης. Ἤδη προχθὲς ἡ Εὐρωζώνη ἐνέκρινε τὴν δεύτερη δόση τῆς ἀνακεφαλαιοποιήσεως τῶν ἱσπανικῶν τραπεζῶν, ὕψους 35 δις εὐρώ, ἐνῶ ἡ ἀναβολὴ γιὰ αὔριο τῆς ἐγκρίσεως τῆς ἑλληνικῆς δόσεως ἔγινε γιὰ τυπικούς λόγους· ἡ χορήγηση τῆς ἀνακεφαλαιοποιήσεως, μέσῳ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Μηχανισμοῦ Σταθεροποιήσεως, σημαίνει ὅτι δὲν περιλαμβάνεται στὸ δημόσιο χρέος τῆς Ἱσπανίας· αὐτὸ θεωρεῖται προηγούμενο γιὰ τὴν Ἑλλάδα, διότι, ἐὰν ἐκπληρώσουμε κανονικὰ τὶς ἄλλες δεσμεύσεις μας, τότε ζητοῦμε κι ἐμεῖς μεταφορὰ τῆς ἀνκεφαλαιοποιήσεως, ἐκτὸς τοῦ χρέους. Οἱ εὐρωπαϊκὲς ἀρχὲς τὸ ἀναγνωρίζουν.