Ἡ Εὐρωζώνη ἐπέτυχε χθὲς τὴν ἐπίδειξη τῆς δυναμικῆς της παρουσίας, μὲ δύο ἀποφάσεις: τὴν καθιέρωση τῆς ἑνιαίας τραπεζικῆς ἀγορᾶς, ὅπως ἀκριβῶς τὸ ζητοῦσε, καὶ τὴν ἔγκριση τῆς ἐνισχύσεως τῆς Ἑλλάδος, παρὰ τὴν καταστροφολογία τῆς ἀτλαντικῆς διαπλοκῆς. Ἡ πρώτη σημαίνει τὴν παράδοση τοῦ Σίτυ στὴν Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν κερδοσκοπικῶν κεφαλαίων· ἡ δεύτερη ἐπισφραγίζει τὴν συνοχὴ τῆς Εὐρωζώνης καὶ τὴν ἀποφασιστικότητά της γιὰ τὴν διατήρησή της πάσῃ θυσίᾳ. Εἶχαν προδιαγράψει οἱ κερδοσκόποι τὴν χρεωκοπία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν διάλυση τῆς ἑνιαίας ἀγορᾶς, ἐπειδὴ εἶχαν ἐξασφαλίσει τὴν ἀμέριστη βοήθεια τοῦ σοσιαλιστοῦ πρωθυπουργοῦ μας. Ἀπέτυχαν οἰκτρῶς καὶ ἐξουθενώθησαν. Ἡ Εὐρωζώνη ἀλλάζει σελίδα, ἐνῶ Παρίσι καὶ Βερολίνο ὁμιλοῦν πλέον γιὰ τὴν ἐπιτάχυνση τῶν διαδικασιῶν τῆς πολιτικῆς ἑνοποιήσεως.