Τῆς ὄψεως τοῦ Πελοπίδου

Κατὰ τὴν συζήτηση τοῦ Πελοπίδου μὲ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν Θηβαίων, γιὰ τὸ ὄνειρό του, περὶ θυσίας ξανθῆς παρθένου, μία φοραδίτσα ἔφυγε ἀπ’ τὴν ἀγέλη κι ἦρθε τρέχοντας κοντά τους· ὅλοι παραξενεύθηκαν. «Θεόκριτος δὲ ὁ μάντις συμφρονήσας ἀνεβόησε πρὸς τὸν Πελοπίδαν»· κι ὁ μάντις Θεόκριτος ἀνακράξας εἶπε στὸν Πελοπίδα. «Ἤκει σοι τὸ ἱερεῖον, ὦ δαιμόνιε, καὶ παρθένον ἄλλην μὴ περιμένομεν»· ἔφθασε τὸ ἱερὸ σφαγεῖο λεβέντη, ἄλλη παρθένο νὰ μὴν περιμένουμε. «Ἀλλὰ χρῶ δεξάμενος ἣν ὁ θεὸς δίδωσιν»· ἀλλὰ δέξου την αὐτὴν ποὺ σοῦ δίδει ὁ θεός. «Ἐκ τούτου λαβόντες τὴν ἵππον ἐπὶ τοὺς τάφους ἦγον τῶν παρθένων»· πῆραν ἔτσι τὴν φοραδίτσα καὶ πῆγαν στοὺς τάφους τῶν παρθένων. «Καὶ κατευξάμενοι καὶ κατασκέψαντες ἐνέτεμον»· κι ἀφοῦ προσευχήθηκαν καὶ τὴν στεφάνωσαν τὴν ἔσφαξαν. «Αὐτοί τε χαίροντες καὶ λόγον εἰς τὸ στρατόπεδον περὶ τῆς ὄψεως τοῦ Πελοπίδου καὶ τῆς θυσίας διδόντες».