Μετὰ τὴν ἧττα τῶν Σπαρτιατῶν ἀπ’ τοὺς Θηβαίους στὰ Λεῦκτρα τῆς Βοιωτίας, ἡ ἀποστασία τῶν συμμαχικῶν πόλεων ἀπ’ τοὺς Λακεδαιμονίους ἦταν γενική· ὁλόκληρη ἡ Πελοπόννησος προσχώρησε στοὺς νικητὲς καὶ ἡγεμόνες τῶν ἑλληνικῶν πόλεων. «Εἰς μέντοι Πελοπόννησον ἀμφότεροι βοιωταρχοῦντες ἐνέβαλον»· στὴν Πελοπόννησο εἰσέβαλαν ἀμφότεροι βοιωταρχοῦντες, ὁ Πελοπίδας καὶ ὁ Ἐπαμεινώνδας. «Καὶ τῶν ἐθνῶν τὰ πλεῖστα προσήγοντο»· καὶ τὰ περισσότερο ἔθνη προσχωροῦσαν. «Λακεδαιμονίων ἀποστήσαντες, Ἧλιν, Ἄργος, Ἀρκαδίαν σύμπασαν, αὐτῆς τῆς Λακωνικῆς τὰ πλεῖστα»· ἀποστάτησαν ἀπ’ τοὺς Λακεδαιμονίους, ἡ Ἤλιδα, τὸ Ἄργος, ὁλόκληρη ἡ Ἀρκαδία, οἱ περισσότερες πόλεις τῆς Λακωνικῆς. «Καὶτοι χειμῶνος μὲν ἦσαν οἱ περὶ τροπὰς ἀκμαί»· καίτοι ἦταν χειμῶνας γύρω ἀπ’ τὸ χειμερινὸ ἡλιοστάσιο. «Μηνὸς δὲ τοῦ τελευταίου φθίνοντος ὀλίγαι περιῆσαν ἡμέραι»· καὶ τοῦ τελευταίου μηνὸς εἶχαν ἀπομείνει ὀλίγες ἡμέρες. Εἶχαν μείνει ἄναυδοι ὅλοι ἀπ’ τὴν ἀπότομη κατάρρευση τῆς σπαρτιατικῆς ἡγεμονίας· ἔκλεινε ἡ περίοδος ἀπ’ τὴν Ἀθήνα στὴν Σπάρτη.