Ἡ αὐταρχικότης καὶ ἡ ὁλοκληρωτικὴ νοοτροπία τῶν Συρριζαίων φάνηκε χθὲς στὴ Βουλή, ὅταν ἡ Ζωὴ Κωνσταντοπούλο ἀφαίρεσε κυριολεκτικὰ ἔγγραφο ἀπ’ τὸ προεδρεῖο τοῦ Σώματος καὶ ἐνῶ ὁ πρόεδρος ἦταν ἀπασχολημένος καὶ κατέβηκε στὰ ἕδρανά της· ὁ Χρῆστος Μαρκογιαννάκης ἐξερράγη μόλις τὸ κατάλαβε καὶ ζήτησε ἀμέσως πίσω τὸ ἔγγραφο, τὴν αἴτηση διεξαγωγῆς ὀνομαστικῆς ψηφοφορίας, ἀλλὰ αὐτὴ δὲν τὸ ἐπέστρεφε καὶ ζητοῦσε τὸν λόγο, ὁπότε τὴν ἀνακάλεσε στὴν τάξη. Παρενέβη τότε ὁ Παναγιώτης Λαφαζάνης, μὲ κάποιες δικαιολογίες, καὶ ἐπέστρεψε τὸ ἔγγραφο, λέγοντας ὅτι δὲν εἶχε πρόθεση τὴν ὑπεξαίρεση. Ἡ πράξη μετράει, τὸ πῶς τὸ σκέφθηκε καὶ τὸ ἔκανε. Ἡ διαπλοκὴ πέρασε τὸ θέμα στὰ μικρὰ ἢ καὶ τὸ ἀποσιώπησε πλήρως.