Ἡ ὑπόθεση τῆς βίλλας Καραγιάννη ἔχει ἐνδιαφέρον, διότι ἔγινε ἡ ἐκδίωξη τῶν καταληψιῶν ἀπ’ τὴν Ἀστυνομία, ἀλλὰ χωρὶς τὸν ἐντοπισμὸ κάποιων παρανόμων ὑλικῶν, ὅπως εἶχε γίνει στὴ βίλλα Ἀμαλία· οἱ δεκαέξι συλληφθέντες ἀφέθηκαν ἐλεύθεροι ἀπ’ τὸν Εἰσαγγελέα κι ἐπέστρεψαν, μόλις ἔφυγε ἡ Ἀστυνομία. Τὸ κτίριο ἀνήκει στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν κι ἔχει καταληφθεῖ ἀπ’ τὸ 1988· τὸ ἵδρυμα οὐδέποτε ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν τύχη του, οὔτε καὶ γιὰ τὴν ἀξιοποίησή του, ἐνῶ καὶ προχθὲς ὁ πρύτανις ἔλαμψε διὰ τῆς ἀπολύτου σιωπῆς του. Ὁ φιλόσοφος πρύτανις κάτι ἄλλο ἐπιδιώκει κι ἀποφεύγει τὸν ἔλεγχο τῆς περιουσίας τοῦ ἱδρύματος, διότι δὲν εἶναι τὸ μόνο κτίριο τοῦ Πανεπιστημίου ὑπὸ κατάληψη. Ἄλλες σκοπιμότητες ἐξυπηρετεῖ.