Ἡ ἀπουσία τῆς Ἀμερικῆς καὶ ἡ διακριτικὴ περιφρόνηση τῶν Ἀναδυομένων, ἦταν τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ τοῦ τελευταίου Νταβός· οἱ Εὐρωπαῖοι ἔδωσαν τὸν τόνο, μὲ πρώτη τὴν Ἀγκέλα Μέρκελ καὶ τὰ αἰσιόδοξα μηνύματά της, ἐνῶ καὶ ὁ Δημήτριος Μεντβέντεφ ὡς Εὐρωπαῖος μίλησε κι ὄχι ὡς ἀναδυόμενος. Ἡ Οὐάσιγκον κέρδισε τὶς ἐντυπώσεις διὰ τῆς σιωπῆς της, δηλαδὴ διὰ τὴς ἀπουσίας οἱασδήποτε προτάσεως γιὰ τὴν οἰκονομική της πολιτική, ἐνῶ καὶ ὁ Νταίηβιντ Κάμερον ἐμφανίσθηκε ἀμήχανος καὶ ἄβουλος, χωρὶς τὴν ὑποστήριξη τῆς προτάσεώς του γιὰ διεξαγωγὴ δημοψηφίσματος γιὰ τὴν παραμονὴ τῆς χώρας του στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση· ἀκόμη καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ οἰκονομικοὶ παράγοντες ἦταν ἄλαλοι σχεδὸν καὶ χωρὶς προτάσεις, ὅταν στὰ προηγούμενα φόρουμ κυριαρχοῦσαν μὲ τὶς προβλέψεις τους γιὰ χρεωκοπία τῆς Ἑλλάδος καὶ διάλυση τῆς Εὐρωζώνης. Ἔτσι μοναδικὲς ἐλπίδες προσέφεραν στὸ ἀκροατήριο ἡ Γερμανίδα καγκελάριος κι ὁ Μάριο Ντράγκι, ὅτι διανοίγονται εὐοίωνες προοπτικές.