Στὸν ἱσπανόφωνο κόσμο στρέφει τὴν προσοχή του ὁ Μπάρακ Ὀμπάμα, ἐκτὸς ἀπ’ τοὺς Νέγρους τοὺς ὁποίους θεωρεῖ δικούς του, γιὰ ὑποστήριξη στὴν νέα του θητεία· ἤδη στὴν ὁρκωμοσία πρωτοστάτησαν ἱσπανόφωνοι ἠθοποιοί, ἐνῶ ἐλπίζει ὅτι θὰ προσελκύσει καὶ τὰ λαϊκὰ στρώματα, μὲ τὴν πολιτική του γιὰ περιορισμὸ τῆς ὁπλοκατοχῆς καὶ φορολογία τῶν μεγάλων εἰσοδημάτων. Ὁ πρόεδρος ἔχει ὁρκισθεῖ, ἀλλὰ ἀκόμη δὲν ἔχει ἐξαγγείλει τὴν οἰκονομική του πολιτικὴ γιὰ τὴν τετραετία, ὅταν τὰ προβλήματα εἶναι τεράστια καὶ ὁ χρόνος πιέζει ἀφάνταστα· μοναδική του «ἐπιτυχία», ἡ παράταση μέχρι τὸν Μάϊο γιὰ τὴν αὔξηση τοῦ ὁμοσπονδιακοῦ δανεισμοῦ, ἐνῶ ὅλοι ἀναμένουν τὶς κατευθύνσεις τῆς Οὐάσιγκτον, γιὰ τὴν δημοσιονομικὴ καὶ νομισματικὴ πολιτική. Ἡ ἀντίθεση τῶν τραπεζιτῶν σὲ ὅποια παρέμβαση εἶναι δεδομένη, ἐνῶ οἱ Ἀναδυόμενοι, μὲ πρώτη τὴν Κίνα, πιέζουν γιὰ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ διεθνοῦς νομισματικοῦ συστήματος, διαφορετικὰ παρακάμπτουν τὸ δολλάριο. Ἔχουν ἀρχίσει ἤδη τὴν προεργασία τους.