Ὁ Πελοπίδας, μετὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητος στὸ βασίλειο τῆς Μακεδονίας, μετέφερε ὡς ὅμηρο εἰς Θήβας τὸν Φίλιππο, μετέπειτα μεγάλο βασιλέα• ἦταν πολύτιμη ἐμπειρία ἡ παραμονὴ τοῦ ἐφήβου τότε στὴν στρατιωτικὴ σχολὴ τῶν Θηβῶν. «Ἐκ δὲ τούτου καὶ ζηλωτὴς γεγονέναι ἔδοξεν Ἐπαμεινώνδου»• ἀπ’ τὴν ἀφορμὴ αὐτὴ φάνηκε ὅτι ἔγινε ζηλωτὴς τοῦ Ἐπαμεινώνδου. «Τὸ περὶ τοὺς πολέμους καὶ τὰς στρατηγίας δραστήριον ἴσως κατανοήσας»• τὰ ἀφορῶντα τὴν πολεμικὴ τακτικὴ καὶ τὴν στρατηγικὴ ἱκανότητα ἀμέσου ἀντιδράσεως μᾶλλον ἀντιλήφθηκε. «Ὃ μικρὸν ἦν τῆς τοῦ ἀνδρὸς ἀρετῆς μόριον»• τὸ ὁποῖο ἦταν μικρὸ μόνο μόριο τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀνδρός. «Ἐγκρατείας δὲ καὶ δικαιοσύνης καὶ μεγαλοψυχίας καὶ πρᾳότητος»• ἀλλὰ τῆς ἐγκρατείας, τῆς δικαιοσύνης, τῆς μεγαλοψυχίας καὶ τῆς πραότητος. «Οἷς ἦν ἀληθῶς μέγας ἐκεῖνος, οὐδὲν οὔτε φύσει Φίλιππος οὔτε μιμήσει μετέσχε»• στὰ ὁποῖα ἦταν πράγματι μεγάλος ἐκεῖνος, ἀλλὰ ὁ Φίλιππος οὔτε φύσει οὔτε μιμήσει μετεῖχε.