Τὸν ἀτλαντικὸ προσανατολισμό του προβάλλει εὐθαρσῶς ὁ Ναπολεοντίσκος, ὡς στρατηγική του ἐπιλογή, μετὰ τὴν ἀποτυχία τῶν τελευταίων κινήσεών του στὰ ἀπεργιακὰ καὶ στὰ τρομοκρατικά• ἡ ἐπίσκεψη στὴν Ἀμερικὴ ἀποδεικνύεται ὅτι ἦταν ἀποτέλεσμα τῶν σοβαρῶν προεργασιῶν του καὶ τῆς ἀντιευρωπαϊκῆς πολιτικῆς του. Ὅσο μάλιστα ἀποδυναμώνεται τὸ ἀπεργιακὸ κύμα -καθὼς καὶ οἱ ἀγρότες δὲν φαίνονται διατεθειμένοι γιὰ μετωπικὴ ἀναμέτρηση μὲ τὴν κυβέρνηση-, ἡ ἡγετικὴ ὁμάδα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐπενδύει στὶς ἐξαρτήσεις της ἀπὸ τὰ ἀμερικανικὰ κέντρα ἐξουσίας καὶ στὴν ἀντιγερμανικὴ ὑστερία• ἡ διαπλοκὴ μάλιστα τὸ θεωρεῖ δεδομένο, παρὰ τὶς ἔντονες ἀντιδράσεις στὸ ἐσωτερικό του. Θυμίζουν αὐτὰ τὰ ἐγκώμιά της ὑπὲρ τοῦ Μνημονίου πρὸ τριετίας καὶ τὴν πολεμική της κατὰ τῆς κριτικῆς τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ• τὸ συμπέρασμα εἶναι εὔκολο, οἱ ὑπόγειες δεσμεύσεις καθορίζουν τὴν πολιτικὴ τοῦ Ναπολεοντίσκου, σὲ ἀπόλυτο βαθμό, ἐνῶ γνωρίζει ἄριστα τὰ ἀντιαμερικανικὰ αἰσθήματα τῶν Ἑλλήνων σὲ ὅλα τὰ στρώματα.