Ἡ διαδικασία γιὰ τὴν διάσωση τῆς κυπριακῆς οἰκονομίας ἄρχισε στὴν πράξη, καθὼς θεωρεῖται δεδομένη ἡ ἐκλογὴ τοῦ Νίκου Ἀναστασιάδη στὴν προεδρία τῆς μεγαλονήσου, ὁπότε μέσα στὸ Μάρτιο ὑπογράφεται τὸ Μνημόνιο• τὸ κύριο ἐρώτημα εἶναι ἡ συμμετοχὴ ἢ ὄχι τῆς Ρωσίας στὸ πρόγραμμα, ὁπότε ἡ τρόϊκα γίνεται κουαρτέτο. Οἱ διαπραγματεύσεις ἐπιταχύνονται, διότι, πέραν τῶν πρακτικῶν προβλημάτων, ἀναδεικνύονται καὶ τὰ πολιτικά, ἀφοῦ ἡ Μόσχα παρεμβαίνει στὴν διάσωση μιᾶς οἰκονομίας τῆς Εὐρωζώνης• οἱ σχέσεις τῶν δύο γίνονται πλέον πιὸ στενές. Φυσικὰ τὰ πρακτικὰ προβλήματα εἶναι πολλὰ καὶ πολύπλοκα, διότι ἡ κυπριακὴ οἰκονομία στηρίζεται σχεδὸν ἀποκλειστικὰ στὴν προσφορὰ ὑπηρεσιῶν, ὅπως ὁ τουρισμὸς καὶ ἡ κίνηση κεφαλαίων, ὅπου ἀναμιγνύονται καὶ οἱ παρασπονδίες τους• ἡ ρύθμισή τους μὲ τὸ Μνημόνιο δὲν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση. Ὅσο γιὰ τὶς δηλώσεις τῶν «εἰδικῶν» ἀναμενόμενες εἶναι, θεμιτὲς ἢ ὄχι, γιὰ τὴν προετοιμασία καὶ ἐπιρροὴ τῶν δυσχερῶν διαπραγματεύσεων.