Στὴν ἐπανεκκίνηση τῆς οἰκονομίας, μὲ τὴν ἀξιοποίηση ὅλων τῶν δυνατοτήτων τῆς χώρας, δίδουν πλέον ἐξετάσεις ἡ κυβέρνηση καὶ ἡ ἀντιπολίτευση, καθὼς οἱ ἀξιολογήσεις τῆς τρόϊκας περνοῦν σὲ δεύτερη μοῖρα• οἱ μεταρρυθμίσεις προχωροῦν, μὲ τὰ προβλήματά τους ὄχι καὶ τόσο ἔντονα, ὅπως ὑποχωροῦν καὶ οἱ ἀπεργιακὲς κινητοποιήσεις. Ἡ ἐπανεκκίνηση ἀποβαίνει ἡ ὕψιστη δοκιμασία γιὰ τὴν κυβέρνηση, διότι εἶναι ὥριμες πιὰ οἱ συνθῆκες γιὰ τὴν ἐπίτευξή της, στὸ ἐσωτερικὸ καὶ διεθνῶς• στὴν πράξη κρίνεται ἀπ’ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ἡ πολιτικὴ τῶν δύο δυνάμεων, διότι ὡς ἑνιαῖες ἐμφανίζονται στὰ οἰκονομικά. Ἀπ’ τὴν μία πλευρὰ εἶναι τὰ τρία κόμματα τῆς κυβερνήσεως, μὲ πρόγραμμά τους, τὴν παραμονὴ στὴν Εὐρωζώνη καὶ τὴν ἀξιοποίηση ἐντὸς αὐτῆς τῶν πλουτοπαραγωγικῶν μας πηγῶν, στὰ πλαίσια τῆς ὁποίας περιλαμβάνεται καὶ ἡ ἀναθεώρηση τῶν ὅρων τοῦ Μνημονίου, κι ἀπ’ τὴν ἄλλη, ἡ ἀντιπολίτευση, μὲ ἀντιευρωπαϊκὴ πολιτικὴ καὶ πρότυπο τὴν πρόσδεση μὲ τὴν ἀμερικανικὴ οἰκονομία• οἱ τυχὸν ἰδεολογικὲς ἢ ἄλλης μορφῆς στὸ ἐνδιάμεσο διαφορὲς γίνονται πλέον ἀδιόρατες διὰ τοῦ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ τῆς κοινῆς γνώμης. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ κόσμου εἶναι ἁπλῆ καὶ σαφής, ἡ ἔξοδος ἀπ’ τὴν τριετῆ ἐξαθλίωση, μὲ τὸν καλύτερο δυνατὸ τρόπο• ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς ἐκπληρώνει τὴν ἐπιλογὴ αὐτή, μὲ τὸν εὐρωπαϊκὸ προσανατολισμὸ καὶ τὴν ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας.
Οἱ ἀπαιτήσεις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι αὐξημένες, ἂν ὄχι ἀπολύτου βαθμοῦ• γυναικεῖες δικαιολογίες τῆς σοσιαλιστικῆς περιόδου, «ὁ ὄφις μὲ ἠπάτησεν», κατὰ τῶν δεξιῶν κυβερνήσεων, δὲν γίνονται ἀνεκτὲς μὲ κανέναν τρόπο σήμερον• στὰ ἀποτελέσματα κρίνονται καὶ μάλιστα αὐστηρά. Ἡ κυβέρνηση ἐπέτυχε, φυσικὰ πρῶτα χάρις στὸν πρωθυπουργό, τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀξιοπιστίας μας στὴν Εὐρωζώνη καὶ στὶς τρίτες χῶρες, ὁπότε ἀπαλλάχθηκε ἡ χώρα ἀπ’ τὸν βραχνᾶ τῆς ἀξιολογήσεως ἀνὰ τρίμηνο, μὲ ὅλα παγωμένα καὶ τὸν ἐκβιασμὸ τῆς ἀτλαντικῆς καὶ ἐπιχωρίου διαπλοκῆς γιὰ τὴν ἐπικείμενη καταστροφὴ στὴ διαπασῶν• καὶ τώρα ὑπάρχουν προβλήματα, ἀλλὰ ὅλοι πιστεύουν ὅτι ἀντιμετωπίζονται. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλλαγὴ τῆς ψυχολογίας καὶ ἀποτελεῖ, ὅπως διδάσκει ἡ ἱστορία, τὸ πρῶτο καὶ πλέον ἀποφασιστικὸ βῆμα γιὰ τὴν ἐπανεκκίνηση τῆς οἰκονομίας• προϋποθέτει ὅμως ἕνα πρᾶγμα, τὴν συνέχιση μὲ τὸν ἴδιο ρυθμὸ τοῦ κυβερνητικοῦ ἔργου, διότι ἡ ὅποια χαλάρωση φέρει ἀμέσως τὴν ἐπανακύλιση στὴν προηγούμενη, ψυχολογικὴ καὶ πολιτική, ἐξαθλίωση. Οἱ δυνατότητες τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας εἶναι ἀπεριόριστες κι ἀπ’ τὶς καλύτερες στὸν παλαιὸ δυτικὸ κόσμο, ἀρκεῖ ἡ ἀξιοποίησή τους, μὲ μέθοδο καὶ προοπτική, ἀναλόγως πρὸς τὴν διεθνῆ συγκυρία• ἤδη ἐπανέρχεται τὸ ἐνδιαφέρον τῶν τρίτων γιὰ οἰκονομικὴ συνεργασία μαζί μας, ὁπότε ἀπομένει στὴν κυβέρνηση ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο ἡ ἀξιοποίηση αὐτῶν τῶν προοπτικῶν. Δὲν δικαιολογεῖται ἀβελτερία.
Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Γάλλου προέδρου θεωρεῖται ὁρόσημο, γιὰ τὴν ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας μας, τὸ ἴδιο σημαντικὸ μὲ ἐκεῖνο τῆς Γερμανίδος καγκελαρίου τὸν παρελθόντα Ὀκτώβριο• ὁ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ προσέφερε τὴν πολιτικὴ διάσταση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ προσανατολισμοῦ μας, τόσο πρὸς τὸν ἑλληνικὸ λαό, ὅσο καὶ πρὸς τοὺς τρίτους, γείτονές μας καὶ πιὸ ἀπόμακρους. Ἡ διαβεβαίωσή του, ὅτι τὰ ὑποθαλάσσια ἐνεργειακά μας ἀποθέματα εἶναι καὶ εὐρωπαϊκά, ἀποτελεῖ διεθνῆ δέσμευση τῆς Εὐρωζώνης, πρὸς τὴν παγκόσμια κοινότητα, ὅτι αὐτὴ ἐγγυᾶται γιὰ τὴν ἀξιοποίησή τους• ἱστορικά, ἀπ’ τὴν ἵδρυση τῆς Κοινῆς Ἀγορᾶς, πρὶν ἀπὸ ἑξήκοντα ἔτη περίπου, ἡ Γαλλία ἔδιδε τὸν τόνο τῆς πολιτικῆς διαστάσεως τῆς Εὐρώπης καὶ ἡ Γερμανία τῆς οἰκονομικῆς. Μετράει αὐτὴ ἡ διαφορὰ στὶς δηλώσεις τῆς Ἀγκέλας Μέρκελ, μὲ ἔμφασή της στὰ οἰκονομικά• μετράει καὶ στοὺς γείτονες. Ἡ συμμετοχὴ τῶν γαλλικῶν ἑταιρειῶν ἐντάσσεται στὶς διμερεῖς σχέσεις περισσότερο καὶ ὀλιγώτερο στὶς εὐρωπαϊκές, ἂν καὶ στὴν Εὐρωζώνη, μόνο ἡ Γαλλία διαθέτει προηγμένη τεχνολογία γιὰ ὑποθαλλάσια ἐνεργειακὰ κοιτάσματα• ὁπωσδήποτε συνεκτιμῶνται καὶ οἱ τοπικοὶ παράγοντες. Ἐὰν ἀνατεθεῖ ἡ ἀξιοποίηση σὲ γαλλικὴ ἑταιρεία, τότε οἱ Τοῦρκοι θὰ ἔχουν ἀπέναντί τους τὴν Γαλλία καὶ τὴν Εὐρωζώνη φυσικά• ἡ Κύπρος μᾶς ἔδειξε τὸν δρόμο, μὲ τὴν ἀνάθεση στὴν γαλλικὴ TOTAL τῆς ἀξιοποιήσεως τῶν κοιτασμάτων στὰ οἰκόπεδα δέκα καὶ ἕνδεκα τῆς ΑΟΖ της.
Ἡ ἐπανάληψη τοῦ ἐνδιαφέροντος τοῦ Κατάρ, τὸ ὁποῖο εἶχε ἀποχωρήσει διὰ λόγους παρεμβάσεως τῆς οἰκογενείας καὶ γνωστῶν παρεκτροπῶν, γιὰ τὸ Ἑλληνικὸ καὶ τὴν Ὀξυά, ἀλλὰ καὶ τὸν Ἀστέρα, δείχνει τὴν ἀλλαγὴ σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο• οἱ προτάσεις πλέον εἶναι πολλὲς καὶ ἄκρως ἐνδιαφέρουσες οἱ περισσότερες, γιὰ τὶς ἀποκρατικοποιήσεις καὶ τὴν ταχύτατη ἀξιοποίηση τῶν πλουτοπαραγωγικῶν μας πηγῶν. Ἡ δεύτερη ἰδιαιτέρας σημασίας ἀναμένεται μὲ τὴν ΔΕΠΑ καὶ ΔΕΣΦΑ καὶ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ πρωθυπουργοῦ στὴ Μόσχα• ἡ ἀποκατάσταση τῶν στρατηγικῶν σχέσεων τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν Ρωσία, τῆς ἐποχῆς τοῦ Κώστα Καραμανλῆ, εἶναι ἄκρως ἐπείγουσα, ὄχι μόνο γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, ὅπως οἱ ἐνεργειακὲς πηγές, ὁ τουρισμὸς καὶ οἱ ἐπενδύσεις, ἀλλὰ καὶ τὸν ρόλο τῆς χώρας μας στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο. Ἡ ἑνοποίηση τῆς εὐρωπαϊκῆς ὑφαλοκρηπίδος μέχρι τὴν κυπριακὴ ἀναδεικνύει τὴν Εὐρωζώνη σὲ σημαντικὸ παράγοντα στὴν Μέση Ἀνατολή, ὁπότε ἡ χώρα μας γίνεται ὁ ἀπαραίτητος συνδετικός της κρίκος• ἡ Εὐρώπη διασφαλίζει τὸν παγκόσμιο ρόλο της, μὲ τὴν παρουσία της στὶς γειτονικές της περιοχὲς πρῶτα. Ἀκολουθεῖ ἡ ἀξιοποίηση τῶν ἄλλων δυναμικῶν κλάδων τῆς οἰκονομίας μας, μὲ κύριο τὴν ψηφιακὴ τεχνολογία• σὰν τὰ μανιτάρια ξεφυτρώνουν οἱ ἑταιρεῖες παραγωγῆς λογισμικοῦ κι ἐξαπλώνονται σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, διότι ὅλοι ζητοῦν συμμετοχὴ στὰ ἐπιτεύγματά μας, ἀκόμη περισσότερο οἱ παλιοὶ πρωτοπόροι.
Στὰ πολιτικὰ ἡ ἀναμέτρηση ἐξελίσσεται στὴ σύγκρουση δύο ἐντελῶς διαφορετικῶν κόσμων• ἡ κυβερνητικὴ συνεργασία ἀπ’ τὴν μία πλευρά, μὲ τὸν εὐρωπαϊκό της προσανατολισμὸ καὶ τὴν σύμπλευσή της μὲ τὶς ἀνάγκες τῆς ψηφιακῆς ἐποχῆς, καὶ ἡ ἀντιπολίτευση ἀπ’ τὴν ἄλλη, μὲ τὴν ἀπόλυτη ἐξάρτησή της στὶς ἰδεολογίες τοῦ 18ου καὶ 19ου αἰῶνος. Τρία παραδείγματα εἶναι χαρακτηριστικά: πρῶτο, ἡ ὁλόπλευρη στήριξη τοῦ Γάλλου προέδρου στὰ ὑποθαλάσσια ἐνεργειακά μας ἀποθέματα ἐπικρίθηκε ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν ἀντιπολίτευση, ὡς ἐκποίηση ἐθνικοῦ πλούτου• ἡ σκέψη τοῦ ἁπλοῦ ἀνθρώπου, ὅτι αὐτὴ ἡ θέση σημαίνει ἀμφισβήτηση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ μας προσανατολισμοῦ, ἀποκλείεται νὰ μὴν συνεκτιμήθηκε, ἑπομένως, σκέπτεται ὁ κόσμος, ἡ καταγγελία ὑπηρετεῖ τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα. Δεύτερο, ἡ ἀντίθεση στὶς ἀποκρατικοποιήσεις, πάλιν ὁλοκλήρου τοῦ ἀντιπολιτευτικοῦ φάσματος –μὲ ἀποκορύφωση τὴν ἔμμεσο ἢ ἄμεσο ὑποστήριξη τῆς τρομοκρατίας στὴν Χαλκιδική,- σημαίνει διατήρηση τοῦ συντεχνιακοῦ κράτους• αὐτὰ ἀκούει ὁ λαὸς καὶ ἀποδοκιμάζει, ἀκόμη καὶ τὶς δικαιολογημένες ἀπεργίες, ἂν ἐξαγγέλλονται ἀπ’ τοὺς συνδικαλιστές. Τρίτο, ἡ ὑπονομευτικὴ στάση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στὴν διερεύνηση τῶν σκαδάλων, μὲ κορυφαία περίπτωση, τὶς διαδικαστικὲς καθυστερήσεις τῆς ὑστερικῆς του στὴν Προανακριτική• στὰ καφενεῖα, στὶς πλατεῖες συζητοῦνται αὐτὰ εὐρύτατα, ὡς ἀπόδειξη τῶν δεσμεύσεών του ἀπέναντι στὸ βαθὺ ΠΑΣΟΚ. Ἡ πολιτικὴ ἀναμέτρηση κρίνεται πλέον στὰ προβλήματα αὐτά, μὲ ἑνιαῖο καὶ ἀδιαρρηκτο τρόπο. Ὅποιος κερδίζει, κερδίζει σὲ ὅλα τὰ μέτωπα.