Οἱ ἰταλικὲς ἐκλογὲς καὶ οἱ παρακρατικὲς ἐκδηλώσεις στὴ χώρα μας ὁδηγοῦν στὴν σαφέστατη διάκριση τῶν πολιτικῶν δυνάμεων σὲ δύο κατηγορίες• σὲ ὅσες ἀγωνίζονται ὑπὲρ τῆς διατηρήσεως τῆς ὁμαλότητος καὶ ἀξιοποιήσεως τῶν δυνατοτήτων μας -πολὺ περισσοτέρων τώρα πλέον-, μὲ ἔξοδο ἀπ’ τὴν κρίση, καὶ σὲ ὅσες παραμένουν δέσμιες τῆς ἰδεολογικῆς τους προσηλώσεως, ἀρρήκτως ὅμως ἐξαρτώμενες ἀπ’ τὰ ἀτλαντικὰ κέντρα. Οἱ παλιὲς ἰδεολογικὲς διαφορὲς ξεθώριασαν, μετὰ τὴν ἐμπειρία τῆς τριακονταετίας καὶ τῆς ἔξωθεν ἐπιβληθείσης οἰκονομικῆς κρίσεως καὶ ἐξαθλιώσεως τοῦ κόσμου• ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἐπιδεικνύει ἀξιοθαύμαστση σωφροσύνη καὶ σύνεση, παρὰ τὴν ἐξάντληση καὶ τῶν τελευταίων του οἰκονομικῶν δυνατότητων, ἀλλὰ καὶ δὲν ἐξεγείρεται, ἢ μᾶλλον καλύτερα, δὲν ἀκολουθεῖ τοὺς κεκράκτες τῆς καταστροφῆς ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν. Ἡ ψυχολογία του ἔχει ἀλλάξει καὶ βλέπει τὰ πρῶτα σημάδια τῆς ἐπανεκκινήσεως τῆς οἰκονομίας, ἔστω κι ἂν στὴν οἰκογένειά του βρίσκεται στὸ χαμηλότερο σημεῖο τῆς τριετοῦς καταβυθίσεώς του• σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο, στὴν ἀγορὰ τῆς γειτονιᾶς, κάτι κινεῖται, μερικοὶ συνταξιοῦχοι πῆραν τὸ ἐφάπαξ, μετὰ ἀπὸ πολυετῆ ἀναμονή, ἄλλοι μικρομεσαῖοι εἰσέπραξαν τὶς πρῶτες ἐπιστροφὲς ἀπ’ τὶς ὀφειλὲς τοῦ δημοσίου, ἄλλοι κατέθεσαν τὶς αἰτήσεις γιὰ δάνεια ἀπ’ τὶς τράπεζες πρὸς τὶς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις. Οἱ ἀλλαγὲς στὴν ψυχολογία σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο διαμορφώνουν τὸ πολιτικὸ κλίμα.
Ὁ πιὸ σημαντικὸς ἴσως παράγων τῶν πολιτικῶν μας ἐξελίξεων εἶναι ἡ ἐμπέδωση καὶ στὸν τελευταῖο πολίτη τῶν αἰτίων τῆς συμφορᾶς• ὅλοι πιστεύουν πλέον ἀκραδάντως ὅτι εἶχε προγραμματισθεῖ καὶ μεθοδικὰ ἐφαρμοσθεῖ ἡ χρεωκοπία τῆς χώρας καὶ ἡ ἐξαθλίωση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ• αὐτὸ δὲν ἔγινε τυχαία. Δὲν γίνονται τυχαία αὐτὰ τὰ πράγματα• ἡ συλλογικὴ ἱστορικὴ ἐμπειρία, ὅπως τὴν ζοῦμε ὅλοι μας μὲ τὶς προφορικές μας παραδόσεις καὶ τὶς συζητήσεις στὸ περιβάλλον μας, δὲν ἐπιτρέπει ἄλλη ἑρμηνεία. Οἱ λαοὶ μὲ μακρόχρονη ἱστορικὴ παράδοση διαθέτουν τὰ αἰσθήτηρια καταγραφῆς τῶν μηνυμάτων, ἔστω καὶ ἀσυναίσθητα, ἔστω καὶ χωρὶς τὶς ἐπιστημονικὲς θεωρίες, ἢ μᾶλλον εὐτυχῶς χωρὶς αὐτές, διότι πάντοτε οἱ θεωρίες ἐπιβάλλουν τὶς ἰδεολογικές τους δεσμεύσεις• ἡ ἀνάταση τοῦ Ἑλληνισμοῦ, σὲ ὅλη του τὴν ἱστορία, στὴ δυναμικὴ αὐτὴ ὀφείλεται, ἀπ’ τὸ ’21 ἕως τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους καὶ τὸ ’40. Σὲ τρία ἐπίπεδα κινήθηκε ἡ μεθόδευση: πρῶτον, ὁ σοσιαλιστὴς πρωθυπουργός, καὶ δυὸ τρεῖς συνεργάτες του, εἶχαν προσυμφωνήσει μὲ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους τὴν χρεωκοπία τῆς Ἑλλάδος, μὲ σκοπὸ τὴν διάλυση τῆς Εὐρωζώνης, διότι –γνωστὰ αὐτὰ ἀπὸ τριετίας στοὺς ἀναγνῶστες «Τοῦ Ἐμμελοῦς»-, πίστευαν ὅτι ἔτσι θὰ σωζόταν τὸ δολλάριο• τελικὰ ἀπέτυχαν καὶ ἡ ἀμερικανικὴ οἰκονομία ὁδηγεῖται σὲ χειρότερη κρίση κι ἀπὸ ἐκείνη τῶν νοτίων χωρῶν τῆς Εὐρωζώνης, ὅπως τὸ ἀποδεικνύει καλύτερα ὁ δῆμος τοῦ Ντητρόιτ.
Τὸ δεύτερο ἐπίπεδο, ἦταν ἡ βάση τῆς ἀριστερῆς ἰδεολογίας καὶ τῆς ἀντιδεξιᾶς προπαγάνδας τῆς μεταπολιτευτικῆς περιόδου• αὐτὸ τὸ ἐπίπεδο ἀποτέλεσε τὸ ὑπόβαθρο στὸ ὁποῖο στηρίχθηκε τὸ βαθὺ ΠΑΣΟΚ καὶ ἡ ὁλοκληρωτικὴ προπαγάνδα τῆς χειρότερης μορφῆς στὴν ἱστορία ἐναντίον κάθε ἄλλης ἀπόψεως• ἤσουν δεξιός, ἄρα ἤσουν κακός, ὅπως στὸν κομμουνισμό, ὅλοι οἱ καπιταλιστές ἦταν κακοί, καὶ στὸν ναζισμό, ὅλοι οἱ Ἐβραῖοι. Τὴν ζήσαμε αὐτὴ τὴν ὁλοκληρωτικὴ συμπεριφορά, στὴν ἐπαγγελματική μας ζωὴ καὶ στὸ οἰκονγενειακό μας περιβάλλον, μὲ τὴν κλαδικὴ τρισχειρότερη ἀπ’ τὸν παλιὸ χωροφύλακα• ὑπὸ τὸν μανδύα τῆς προπαγάνδας κινήθηκαν οἱ παρακρατικοὶ μηχανισμοὶ καὶ οἱ διασυνδέσεις μὲ τὶς ἀμερικανικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες, ὅπως ἀποδείχθηκε δικαστικὰ στὶς πυρκαϊὲς τῆς Ἠλείας, ὅπως ἀποδεικνύονται τὰ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα τῶν ποινικῶν καὶ ἐμπόρων ναρκωτικῶν μὲ τοὺς τρομοκράτες καὶ τοὺς κουκουλοφόρους τῆς Χαλκιδικῆς καὶ τῶν μεγάλων πόλεων. Τρίτο, εἶναι ἡ διαπλοκὴ καὶ οἱ παραφυάδες της στὸ συντεχνιακὸ κράτος κάθε μορφῆς, ἀπ’ τὶς συνδικαλιστικὲς ὀργανώσεις μέχρι τὰ Πανεπιστήμια• μὲ ὠμὸ πλέον καὶ ἀδιάντροπο ὕφος ἐξυπηρετοῦν τὴν ἀμερικανικὴ προπαγάνδα καὶ τὴν ἀντιευρωπαϊκὴ ὑστερία, χωρὶς καθόλου ἐπιχειρήματα. Ὑπηρετοῦν πιστὰ τὴν ἔνωθεν ἐντολή. Ὅταν τὰ συνδικαλιστικὸ ὄργανο τῶν δημοσιογραφιζόντων κηρύσσει ἀπεργία τὴν ἡμέρα τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Γάλλου προέδρου καὶ δὲν ἀντιδρᾶ κανείς τους, τότε εἶναι ἄξιοι τῆς μοίρας τους.
Οἱ ἐπιπτώσεις τῶν ἐξελίξεων αὐτῶν στὶς πολιτικὲς δυνάμεις εἶναι ἐμφανεῖς πλέον διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ• ὅσες ὑπηρετοῦν τὶς ἀτλαντικὲς ἐντολές, ΣΥΡΙΖΑ, ἄλλοι μικροί, δέρπουν τὰ ἐπιχείρια τῆς πολιτικῆς τους. Ὅταν ὁ Ναπολεοντίσκος φωτογραφίζεται μὲ τὸν Τρώρτζ Σόρος καὶ τὸ κόμμα ὑπηρετεῖ πιστὰ τὴν ἀντιευρωπαϊκὴ προπαγάνδα, ὁ ἁπλὸς πολίτης ταυτίζει αὐτοὺς τοὺς δύο• ἐπειδὴ δὲ ἀκόμη δὲν ἐξέπεσε σὲ τέτοιο παραλογισμὸ ποὺ νὰ θεωρεῖ καλὸν τὸν Σόρο, οὔτε τὸν πρόεδρο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τόσο ἱκανό, ὥστε ἀλλάξαι τὸν ἐκπρόσωπο τοῦ χειρότερου καπιταλισμοῦ στὴν ἱστορία, τότε τὰ συμπεράσματά του εἶναι εὔλογα: ὁ Ναπολεοντίσκος εἶναι ὄργανο τοῦ ἀτλαντικοῦ καπιταλισμοῦ. Τὸ ἐπιχείρημα ἐνισχύεται καὶ μὲ τὴν πλήρη ταύτισή του μὲ τοὺς τρομοκράτες καὶ τοὺς κουκουλοφόρους, ἐνῶ διαμαρτύρεται καὶ γιὰ τὴν παρεμπόδιση ἀπ’ τὴν ἀστυνομία τῆς ἀποδράσεως τῶν βαρυποινιτῶν• στὸ ἴδιο μῆκος κύματος κινοῦνται καὶ τὰ ἄλλα κόμματα τῆς ἀντιπολιτεύσεως. Ἐὰν δὲν κερδίζουν αὐτὴν τὴν ἐποχή, ποὺ ἡ κυβέρνηση εἶναι στὴν χειρότερη περίοδό της, πότε θὰ κερδίσουν; διερωτῶνται οἱ πολιτικοὶ παρατηρητές. Ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος ἀντιθέτως ἐπέτυχε μὲ τὸ συνέδριο τοῦ ΠΑΣΟΚ• πέραν τῶν παροδικῶν διαφοροποιήσεων στὶς συζητήσεις, ἀπέδειξε ἕνα πρᾶγμα, τὴν πολιτικὴ παρουσία τοῦ κόμματος. Ὅταν ὅλοι τὸ θεωροῦσαν διαλυμένο, τὸ συνέδριο ἔδειξε ὅτι ὑπάρχει ἀρκετὸς κόσμος ποὺ τὸ ἀκολουθεῖ• ἡ μετατροπὴ τοῦ ρεύματος αὐτοῦ σὲ πολιτικὴ δυναμική, ἐξαρτᾶται στὸ μεγαλύτερο βαθμὸ ἀπ’ τὸν ἴδιο.
Ὁ καθοριστικὸς παράγων ὅμως τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων παραμένει ἡ ἐπανεκκίνηση τῆς οἰκονομίας• ἐὰν οἱ πρῶτες ἐνδείξεις μετατραποῦν σὲ δυναμικὴ ἀνοδικὴ πορεία, τότε ἀλλάζουν ὅλα. Ὅταν λέμε ἀνοδικὴ πορεία, δὲν ἐννοοῦμε ἐπιστροφὴ στὴν ἐποχὴ τοῦ Κώστα Καραμανλῆ, ἀλλὰ σταδιακὴ βελτίωση τῆς καταστάσεως, ὅπως σὲ ἐπίπεδο τῆς γειτονιᾶς, κάποια μαγαζάκια νὰ ἐπεκτείνουν τὶς δουλειές τους, ἄλλα νὰ ξανανοίγουν, κάποιες βιοτεχνίες ἐπίσης, κάποιοι νὰ βρίσκουν δουλειὰ στὰ δημόσια ἔργα• σὲ περιφερειακὸ ἐπίπεδο, ἡ ἐπαναλειτουργία τῶν δημοσίων ἔργων, ὅπως γίνεται πλέον μὲ ἐπιταχυνόμενο ρυθμό, μὲ τὶς ἐπιπτώσεις τους στὴν τοπικὴ οἰκονομία• σὲ ἐθνικὸ ἐπίπεδο, ἡ προσέλκυση ξένων ἐπενδύσεων καὶ ἡ ταχεῖα δρομολόγηση τῶν ἀποκρατικοποιήσεων, μαζὶ μὲ τὴν ἀνακεφαλαιοποίηση τῶν τραπεζῶν. Γίνονται αὐτά, ὅπως μὲ τὴν ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τὴν ἀγορὰ τῆς νησίδος Ὀξυᾶς ἀπ’ τὸν ἐμίρη τοῦ Κατάρ, ὡς δεῖγμα γραφῆς περισσότερο καὶ ἀλλαγῆς τῆς εἰκόνος μας στὸ ἐξωτερικό, ὅπως ἡ πώληση τῆς ΔΕΠΑ καὶ ΔΕΣΦΑ στοὺς Ρώσους, καὶ διὰ λόγους ἐθνικῆς πολιτικῆς, ὅπως ἀναμένεται καὶ ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πρωθυπουργοῦ στὴ Μόσχα καὶ στὸ Πεκῖνο. Ἡ ἀντανάκλαση τῆς πορείας αὐτῆς ἔχει εὐνοϊκὴ ἀπήχηση στὸν Ἀντώνη Σαμαρᾶ, ὡς πρωτεργά της, ἀλλὰ καὶ στοὺς δύο κυβερνητικοὺς ἑταίρους• οἱ ἑπόμενοι μῆνες θὰ δείξουν τοὺς κερδισμένους καὶ τοὺς χαμένους. Δείχνει ὑπομονὴ ὁ κόσμος…