Ἡ ἀνάγκη τῆς ἐπιταχύνσεως τῆς ἑνιαίας τραπεζικῆς ἀγορᾶς γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ἐπιτακτικὴ μετὰ τὴν Κυπριακὴ κρίση• τὸ μέτρο θεωρεῖται ὡς ἡ πιὸ ἀποτελεσματικὴ ἄμυνα ἀπέναντι στὶς ἐπιθέσεις τῶν κερδοσκοπικῶν κεφαλαίων, στὰ πλαίσια τοῦ οἰκονομικοῦ πολέμου εὐρὼ καὶ δολλαρίου. Στὴν Εὐρωζώνη τρεῖς ἦταν οἱ ἑστίες κερδοσκοπικῶν κεφαλαίων, Λουξεμβοῦργο, Κύπρος καὶ Μάλτα• εἶναι γνωστὲς οἱ ἀντιρρήσεις τοῦ Ζὰν Κλὼντ Γιοῦνκερ στὶς πιέσεις τοῦ γαλλογερμανικοῦ ἄξονος, κατὰ τὴν κρίση τῶν τοξικῶν ὁμολόγων, γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν φορολογικῶν παραδείσων, ὅπως καὶ ἡ λυσσαλέα ἀντίδραση τῆς Βρεττανίας στὴν ἔγκριση τῆς ἑνιαίας τραπεζικῆς ἀγορᾶς. Στὴν Κύπρο ἐπιβλήθηκαν τόσο αὐστηρὰ μέτρα γιὰ δύο λόγους, διότι ζήτησε ἡ ἴδια βοήθεια, ἐπειδὴ βρισκόταν στὰ πρόθυρα χρεωκοπίας, καὶ διότι ἐπὶ διετία τουλάχιστον δὲν ἐλάμβανε κανένα μέτρο, παρὰ τὶς πιέσεις τῆς Ἐπιτροπῆς• συσσωρεύθηκαν τὰ προβλήματα κι ἔγιναν ὀδυνηρότερες οἱ λύσεις. Λουξεμοῦργο καὶ Μάλτα ἀκολουθοῦν στὴν πρώτη εὐκαιρία.