Ὁ Πελοπίδας συνάντησε τὸν στρατὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου στὴν περιοχὴ τῶν Κυνός κεφαλῶν, κοντὰ στὰ Φάρσαλα κι ἀμέσως ἑτοιμάσθηκε γιὰ τὴν μάχη, παρ’ ὅλο ὅτι ἦταν ὑπερδιπλάσιοι οἱ ἐχθροί• τὸν διακατεῖχε τὸ προσωπικό του μίσος κατὰ τοῦ τυράννου. «Ἀνατεινόντων δὲ πρὸς τὸ μέσον κατὰ τὰς καλουμένας Κυνὸς κεφαλὰς λόφων παρεκλινῶν καὶ ὑψηλῶν»• ἐπειδὴ πρὸς τὸ μέσο ὀρθώνονταν ὑψηλοὶ καὶ ἀπότομοι λόφοι ὀνομαζόμενοι Κυνὸς κεφαλές. «Ὥρμησαν ἀμφότεροι τούτους καταλαβεῖν τοῖς πεζοῖς»• ὥρμησαν ἀμφότεροι νὰ τοὺς καταλάβουν μὲ τὸ πεζικό. «Τοὺς δ’ ἱππεῖς ὁ Πελοπίδας πολλοὺς κἀγαθοὺς ὄντας ἐφῆκε τοῖς ἱππεῦσι τῶν πολεμίων»• τοὺς ἀρκετοὺς καὶ διαλεκτοὺς ἱππεῖς του ὁ Πελοπίδας τοὺς ἔρριξε ἐναντίον τοῦ ἐχθρικοῦ ἱππικοῦ. «Ὡς δὲ οὗτοι μὲν ἐκράτουν καὶ ξυνέπεσον εἰς τὸ πεδίον τοῖς φεύγουσεν»• καθὼς δὲ αὐτοὶ νικοῦσαν καὶ κυνηγοῦσαν τοὺς τρομαγμένους ἐχθρούς. Ἦταν δεδομένη ἡ νίκη γιὰ τοὺς Θηβαίους λόγῳ τοῦ ὑψηλοῦ ἠθικοῦ των.