Οἱ ἀνησυχίες γιὰ τὶς ἐξελίξεις στὴν Μέση Ἀνατολὴ αὐξάνονται, καθὼς εἶναι ἐναλλασσόμενες οἱ πληροφορίες∙ στὸ Ἰράκ, οἱ κυβερνητικοὶ κερδίζουν ἔδαφος, ἀλλὰ στὴν Συρία ἡ Ἀλ Κάιντα ἔχει καταλάβει ἰσχυρὲς θέσεις καὶ στὴν Ὑεμένη ἐπαναλήφθηκαν οἱ ἀεροπορικοὶ βομβαρδισμοὶ τῶν Σαουδαράβων, διότι ἔχαναν ἔδαφος οἱ κυβερνητικοί, ἐνῶ στὴν Λιβύη τὸ χάος διαχέεται. Οἱ ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου δὲν προκάλεσε ἀλλαγὴ στὴν στάση τῶν Τζιχαντιστῶν, διότι γνωρίζουν ὅτι αὐτὰ εἶναι ἡμίμετρα, χωρὶς οὐσιαστικὸ ἀποτέλεσμα∙ τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὴν Τουρκία, καθὼς ξεφορτώνονται ἑκατοντάδες μετανάστες καθημερινὰ στὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου. Ἰδιαιτέρως ἡ Ἄγκυρα δείχνει ὅτι περιφρονεῖ βαθύτατα τὶς εὐρωπαϊκὲς ἀποφάσεις, ἴσως καὶ ὡς ἀντίδραση στὴν ἀναγνώριση τῆς γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων ἀπ’ τὶς περισσότερες εὐρωπαϊκὲς χῶρες∙ ὅλοι ἀναγνωρίζουν πλέον στὴν Εὐρώπη, ὅτι εἶναι ἐπιβεβλημένη σκληρὴ γλῶσσα, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦν οἱ Τοῦρκοι, ὅτι πρέπει νὰ ἐλέγξουν στὸ ἐσωτερικό τους τὰ καραβάνια τῶν μεταναστῶν.