Προσφυγικό, κοινωνικὸ πρόσωπο Εὐρώπης

Ἡ Εὐρώπη κερδίζει στὴν διεθνῆ σκηνὴ στὸ προσφυγικό, μὲ τὸ καλωσόρισμα τῶν μεταναστῶν στὴν Γερμανία καὶ τὴν κοινὴ ἐπιστολὴ Μέρκελ, Ὁλλὰντ γιὰ ἀποδοχή τους στὴν Ἕνωση∙ ἡ πρωτοβουλία ἀνήκει στὴν καγκελάριο, ἡ ὁποία γκρεμίζει ἄλλο ἕνα ταμποῦ τῆς πολεμικῆς περιόδου, ἀλλὰ καὶ ὑποχρεώνει τοὺς μικρέτερους ἑταίρους νὰ ἀκολουθήσουν τὴν ἴδια πολιτική. Ἡ γηραιὰ ἤπειρος ἐπιστρέφει στὴν καλὴ ἐποχὴ τῶν πολιτικῶν της ἀξιῶν, ἀλλὰ καὶ ἀποδεικνύει τὴν δυσκαμψία τῶν ἄλλων μεγάλων, ὅπως οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἀποδεχθοῦν μετανάστες, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀραβικῶν χωρῶν, ποὺ διώχνουν τοὺς ἀδελφούς τους∙ τὸ προσφυγικό, ἀπὸ πρόβλημα διαλύσεως τῆς Εὐρωζώνης μετατρέπεται σὲ πόλο ἕλξεως καὶ προβολῆς τῶν κοινωνικῶν καὶ ἀνθρωπιστικῶν ἀξιῶν της καὶ ὡς μοναδικῆς ἑστίας καταφυγῆς τῶν ἀπανταχοῦ κατατρεγμένων.