Ἡ κατανομὴ τῶν προσφύγων μεταξὺ τῶν ἑταίρων ἀναφαίνεται ὡς τὸ δυσκολώτερο πρόβλημα τῆς Ἐπιτροπῆς∙ οἱ νέοι τῶν πρώην κομμουνιστικῶν καθετώτων εἶναι οἱ δύσκολοι καὶ ἀρνοῦνται τὶς ποσοστώσεις, μὲ διάφορες δικαιολογίες, θρησκευτικὲς ἢ ἄλλες. Παρατηρεῖται τὸ ὀξύμωρο σχῆμα, οἱ λαοὶ ποὺ εἶχαν κατακλύσει τὴν Δυτικὴ Εὐρώπη μὲ πρόσφυγες, μετὰ τὴν κατεδάφιση τοῦ τείχους τοῦ Βερολίνου νὰ προβάλουν τὶς περισσσότερες ἀντιρρήσεις, ἐνῶ οἱ καπιταλιστές, μὲ πρώτους τοὺς Γερμανοὺς νὰ τοὺς δέχονται θερμὰ∙ εἰρωνεία τῆς ἱστορίας, οἱ Γερμανοὶ χειραφετοῦνται εὐκολώτερα ἀπ’ τὸ ναζιστικὸ παρελθόν τους, ἀλλὰ οἱ ἄλλοι δείχνουν τὴν χειρότερη πτυχὴ τῆς κομμουνιστικῆς «θητείας» τους. Ἡ κατανομὴ γίνεται, μὲ 31,4% στὴ Γερμανία, 24%, Γαλλία, 14,9%, Ἱσπανία, 9,2%, Πολωνία καὶ Βρεταννία λιγώτεροι∙ ἡ διάθεση τῶν ἀναγκαίων κονδυλίων ἔχει ἀρχίσει καὶ ἤδη ἔφθασαν στὴν Λέσβο τὰ πρῶτα κλιμάκια ὑπηρεσιῶν τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὴν συνδρομή τους στὶς ἑλληνικὲς ἀρχές.