Οἱ διαφωνίες στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κλιμακώνονται ἁλματωδῶς τόσο στὰ οἰκονομικά, ὅσο καὶ στὰ τρομοκρατικά∙ ὁ Ναπολεοντίσκος γνωρίζει ἄριστα ὅτι δὲν περνοῦν στὴν Βουλὴ τὰ μέτρα γιὰ τὸ δημοσιονομικὸ καὶ ἀσφαλιστικό, ὅταν τοῦ ἔχουν ἀπομείνει 153 βουλευτές. Ἡ ἀνοχὴ τοῦ Μαξίμου στὸν ὑπουργὸ Παιδείας, γιὰ τὸ θέμα τῆς γενοκτονίας τῶν Ποντίων, ὅπως καὶ ἡ συγκάλυψη ἀπ’ τὴν Ἀστυνομία στὸν ξυλοδαρμὸ τοῦ Γιώργου Κουμουτσάκου, προκαλοῦν πολλαπλασιασμὸ τῶν ἀντιδράσεων, ὅταν καὶ ὁ ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν διαφώνησε δημοσία μὲ τὴν κυβερνητικὴ ἐκπρόσωπο καὶ ἀναγνώρισε εὐθύνη τῆς Ἀστυνομίας∙ πολλοὶ βουλευτὲς διερωτῶνται γιὰ τὴν περίεργη αὐτὴ ἀνοχὴ καὶ γιὰ τὸν σκοπό της. Ἐλάχιστοι πιστεύουν ὅτι εἶναι τυχαῖα ὅλα αὐτὰ καὶ ἀκόμη λιγώτεροι ὑποστηρίζουν τὴν κυβέρνηση στὴν κρίσιμη αὐτὴ περίοδο∙ ὅταν μάλιστα ἡ ἀποστασιοποίηση στὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ στὶς τρομοκρατικὲς ἐνέργειες συνδυαστεῖ μὲ τὴν κοινωνικὴ ἔκρηξη στὰ οἰκονομικά, δύσκολα πολὺ ἐπιβιώνει ἡ κυβέρνηση.