Οἱ πρῶτες δημοσκοπήσεις ἀνατροπῆς τῆς πολιτικῆς δυναμικῆς, μετὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη στὴν προεδρία τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἔκαναν τὴν δειλή τους ἐμφάνιση, διότι ἡ διαπλοκὴ τὶς πέρασε ἐπιτροχάδην∙ τὸ σημαντικὸ γεγονός, δὲν εἶναι ἡ διαφορὰ τῶν τεσσάρων περίπου μονάδων στὴν πρόθεση ψήφου, ἀλλὰ τὸ διπλάσιο ποσοστὸ ὡς πρὸς τὸν δημοφιλέστερο ἀρχηγὸ καὶ ἡ συντριπτικὰ ἀνώτερη ἀξιολόγηση ὡς καλύτερος πρωθυπουργός. Καὶ εἶναι οἱ τρεῖς πρῶτες μέρες μόνο∙ ἀκολουθοῦν τὰ ἑπόμενα∙ τὸ κριτήριο εἶναι ἡ ἀπαξιωτικὴ στάση τῶν Εὐρωπαίων ἀπέναντι στὸν Ναπολεοντίσκο, συμπεριφέρονται σὰν νὰ ἔχει φύγει ἤδη. Τὶς προτάσεις γιὰ τὸ ἀσφαλιστικὸ τὶς θεωροῦν ἀνάξιες καὶ γιὰ συζήτηση, καὶ τὶς ἀφήνουν γιὰ κρίση στὰ κατώτερα κλιμάκια τῆς τρόικας.