Ὁ πρωθυπουργὸς ἐμφανίσθηκε παρακλητικὸς πρὸς τὴν ἀντιπολίτευση, γιὰ τὸ προσφυγικό, καὶ πολωτικός, πρὸς τὸ κόμμα του, στὴν Βουλὴ καὶ χωρὶς καθόλου προτάσεις γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς κρίσεως, παρὰ τὴν ὑπόσχεσή του γιὰ σύγκληση τοῦ Συμβουλίου Πολιτικῶν ἀρχηγῶν, πρὶν ἀπ’ τὴν διάσκεψη κορυφῆς γιὰ τὸ θέμα∙ φαίνεται ὅμως ὅτι ὁ Ναπολεοντίσκος προτίμησε τὴν ὀξύτητα πρὸς τὴν Νέα Δημοκρατία καὶ τὴν ἀντιπαράθεση, παρὰ τὴν συναίνεση γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς πρωτοφανοῦς καταστροφῆς τῆς χώρας. Ὁ φόβος τῆς λογοδοσίας ὅμως καὶ ἡ δειλία γιὰ τὴν ἀνάληψη τῶν εὐθυνῶν διακατέχουν τὸ Μαξίμου∙ ἄλλωστε ἔγινε ἡ τηλεφωνικὴ συνομιλία μὲ τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη γιὰ τὴν κρίση, ἀλλὰ ἐξαπέλυσε ἀπαράδεκτη προσωπικὴ ἐπίθεση ἐναντίον του, ὅπως σὲ ἤρεμες περιόδους. Χαμένα τὰ ἔχει καὶ ἀποδεικνύεται ἀπολύτως δέσμιος τῶν ἐνδοκυβερνητικῶν του δεσμεύσεων, ἀλλὰ καὶ βλέπει δεδομένες πλέον τὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις στὸ ἄμεσο μέλλον, αὐτὲς τοῦ προκαλοῦν τὸν πανικό.