Ἡ ρύθμιση γιὰ τὸ ἑλληνικὸ χρέος μετατρέπεται σὲ πόλεμο Ἀμερικῆς καὶ Γερμανίας στὴν πράξη, καθὼς τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο ὑπηρετεῖ πιστὰ τὴν Οὐάσιγκτον∙ ἡ πρόταση τοῦ Ταμείου γιὰ ἐπιμήκυνση τῆς ἐξυπηρετήσεως στὰ ὀγδόντα χρόνια, μὲ περίοδο χάριτος μέχρι τὸ 2040 ἀποτελεῖ ἐπιχείρηση ὑπονομεύσεως τῆς Εὐρωζώνης. Οἱ ρυθμίσεις αὐτὲς πρέπει νὰ ἐγκριθοῦν ἀπ’ τὰ εὐρωπαϊκὰ Κοινοβούλια καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ δύσκολο, ἢ μᾶλλον ἀδύνατο, ὅσο κι ἂν ἡ Γερμανία δανείζεται, καὶ στὰ ἑπταετῆ ὁμόλογά της, μὲ ἀρνητικὰ ἐπιτόκια∙ καὶ νὰ θέλει ἡ κυβέρνηση δὲν ψηφίζουν οἱ βουλευτές, διότι δὲν ἐπανεκλέγονται. Ὁ πολιτικὸς λόγος εἶναι πειστικότερος, ἡ παραβίαση τῆς αὐστηρᾶς δημοσιονομικῆς πειθαρχίας, καὶ αὐτὸ δὲν τὸ δέχεται μᾶλλον ὁ Βόλφνγκανγκ Σώυμπλε. Ἡ ἀπάντηση ἔρχεται λίαν συντόμως.