Οἱ διαδηλώσεις κατὰ τῶν ἐργασιακῶν μεταρρυθμίσεων κλιμακώνονται στὴν Γαλλία, ἐνῶ στοὺς δρόμους βρίσκονται καὶ οἱ Ἀστυνομικοὶ ἀπέναντι στοὺς συναδέλφους τους∙ οἱ συγκρούσεις μὲ τὶς δυνάμεις τῆς τάξεως εἶναι πολλές, στὸ Παρίσι καὶ στὶς μεγάλες πόλεις. Οἱ κινητοποιήσεις χαρακτηρίζονται, ὄχι τόσο ἀπ’ τὴν μαζικότητά τους, ὅσο ἀπ’ τὴν μαχητικότητα τῶν διαδηλωτῶν, ἐνῶ ὁ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ ἐμφανίζεται ἀνυποχώρητος, διότι φοβᾶται τὶς παρατηρήσεις τῆς Ἐπιτροπῆς∙ ἤδη ὁ Πιὲρ Μοσχοβισὶ προειδοποίησε τὴν Ἱσπανία καὶ Πορτογαλία, ὅτι θὰ ἐπιβάλει κυρώσεις, ἐὰν δὲν καλύψουν ἔγκαιρα τὰ ἐλλείμματά τους, ἀλλὰ ἡ πρώτη βρίσκεται σὲ προεκλογικὴ περίοδο. Στὴν Γαλλία ὁ Σοσιαλιστὴς πρόεδρος βρίσκεται στὸν πάτο τῆς δημοτικότητος καὶ μόνο ὁ Ναπολεοντίσκος εἶναι χαμηλότερα ἀπ’ ὅλους τοὺς Σοσιαλιστὲς πρωθυπουργούς, ἐνῶ ἐμφανίζεται στὶς δημοσκοπήσεις οὐραγὸς γιὰ τὶς προεδρικὲς ἐκλογές∙ οἱ Γάλλοι αἰσθάνονται πλήρως ἀπογοητευμένοι ἀπ’ τὸν πρόεδρό τους, διότι βλέπουν καὶ τὴν πολιτικὴ περιθωριοποίησή τους στὴν Εὐρώπη.