Στὴν Συρία ὁ πόλεμος μαίνεται, μὲ τὶς κυβερνητικὲς δυνάμεις νὰ προωθοῦνται στὶς ἀνατολικὲς συνοικίες τοῦ Ἀλεπίου, ἐνῶ οἱ Τζιχαντιστὲς τὶς ἐγκαταλείπουν, ἀλλὰ ὁ διάλογος Ἀμερικῆς καὶ Ρωσίας ἔχει διακοπεῖ∙ φαίνεται ὅτι ἡ Οὐάσιγκτον φέρει βαρέως τὴν ἀπώλεια τῆς μεγάλης πόλεως ὑπὲρ τῆς Δαμασκοῦ, ἐνῶ διοχετεύει καὶ πληροφορίες, ὅτι ἡ Μόσχα ἔχει ἐγκαταστήσει συστοιχίες S300 στὴν χώρα, πέραν τοῦ δευτέρου ἀεροδρομίου. Ἤδη ὅμως τὸ καθεστὼς Ἀσσὰντ ἔχει παραχωρήσει ναυτικὴ βάση καὶ στὴν Κίνα, ὁπότε ὁ ρόλος της στὴν περιοχὴ γίνεται ἀποφασιστικός, καθὼς θεωρεῖται ὡς συμπληρωματικὸς πρὸς ἐκεῖνον τοῦ Κρεμλίνου∙ τὸ τέλος τοῦ πολέμου δὲν φαίνεται σύντομο, ἀλλὰ ὅταν ὁλοκληρώσει ἡ συριακὴ κυβέρνηση τὴν κατάληψη τοῦ Ἀλεπίου, ἀνοίγει ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν Ἰσλαμιστῶν καὶ ἀπ’ τὰ δύο ἄλλα ὀχυρά τους, τὴν Ἰντλὶμπ στὰ δυτικὰ καὶ τὴν Ράκκα, πρωτεύουσα τοῦ χαλιφάτου, στὰ ἀνατολικά. Ὁπότε ἀλλάζει ἡ ἰσορροπία δυνάμεων.