Όταν οι συγκεντρωθέντες στην Κόρινθο Έλληνες επευφημούσαν τον Τίτο Φλαμινίνο, για την παραχώρηση της ελευθερίας σε όλες τις ελληνικές πόλεις, αλλά αγνοούσαν την εγκατάσταση ρωμαϊκής φρουράς σε Κόρινθο, Χαλκίδα και Δημητριάδα, η φωνή που έβγαλαν ήταν πρωτοφανής· είναι η πρώτη φορά που Έλληνες, ανγοώντας την προειδοποίηση Αιτωλού στρατηγού ότι ο Τίτος, «του ποδός λύσας την Ελλάδα του τραχήλου δέδεκεν», προέβησαν σε έκδηλες επευφημίες για την υποδούλωσή τους. Τότε συνέβη κάτι παράδοξο: κοράκια που πετούσαν τυχαία από πάνω τους έπεσαν νεκρά στο στάδιο· «κόρακες υπερπετόμενοι κατά τύχην έπεσον εις το στάδιον». Η αιτία, γράφει ο Πλούταρχος, είναι η διάσπαση του αέρος· «αιτία δε η του αέροε ρήξις». Όταν βγει πολύ δυνατή φωνή από πολλούς ταυτοχρόνως ανθρώπους, διασπάται ο αέρας και δημιουργεί κενό στην ατμόσφαιρα· «όταν γαρ η φωνή πολλή και μεγάλη φέρηται, διασπώμενος υπ’ αυτής ουκ αντερείδει τοις πετομένοις».