Ο κοινός παρανομαστής στην υπόθεση της τρομοκρατίας είναι ένας: το λαϊκό αισθητήριο ότι πίσω από τις τρομοκρατικές οργανώσεις -που είναι μία και μόνο με πολλά παρακλάδια ως συγκονωνούντα δοχεία- κρύβονται μεγάλες μυστικές υπηρεσίες· από την πρωτεύουσα ώς το μικρότερο χωριουδάκι ο απλός άνθρωπος αυτό πιστεύει και γι’ αυτό δεν παρακολουθεί πλέον τις συζητήσεις στις τηλεοράσεις, με την παρέλαση στα παράθυρα των ίδιων και των ίδιων ειδικών -μερικοί μάλιστα εμφανίζονται την ίδια ώρα σε δύο παράθυρα, σε ζωντανές υποτίθεται εκπομπές- αλλά και με κοινή κατεύθυνση τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Για τρία τουλάχιστον θέματα δεν συζητούν ποτέ: για τη διείσδυση των τρομοκρατών σε μυστικές μετακινήσεις Ελλήνων και Αμερικανών, που γνώριζαν ελάχιστοι· για την ευθύνη κορυφαίων πολιτικών προσώπων, που δεν παρέπεμψαν τους υπολόγους στον εισαγγελέα για την απογύμνωση των φακέλων τρομοκρατίας· για την άνωθεν «έγκαιρη» μετάθεση των ειδικών αστυνομικών.

Οι συλλήψεις των δεκαέξη, από τους σαράντα τέσσερες που έχει κατηγορηθεί για το παράνομο κύκλωμα νονών της νύχτας και λαθρεμπορίας, με τη συνεργασία αστυνομικών και λιμενικών, συνοδεύθηκαν και από μαζικές απολύσεις με την επιβολή αυστηρών όρων· εκείνο που διερωτάται η κοινή γνώμη είναι η αποτελεσματικότης των όρων αυτών ως προς την αποτροπή της εγκληματικής πράξεως. Οι διαφυγόντες νονοί της νύκτας είναι πολλοί και οι αποκαλύψεις για τις διασυνδέσεις τους με όργανα της τάξεως ελάχιστες· κάπου εμφανίζονται κάποια περίεργα πράγματα και λίγα μόνο γίνονται γνωστά. Ίσως είναι η προσοχή των μέσων μαζικής ενημερώσεως προς την τρομοκρατία και τον αποπροσανατολισμό του κόσμου, ίσως κάτι άλλο πολύ πιο σοβαρό.